Sesin kulaklarıma çığlık acımı bir gün kesin
Evimin en güzel yerinde asılı bir portresin
Düşün ki seni düşünmek en buruk iç çekişim
Odam bu derdi bilir, ne son ne ilk çekişi
Yanına gelemesem de hissediyorum yağmurunu
Hüzünle dolu bir bahçe kalbim
olayın sendromunu
Atlatıpta odaklandım bu biraz gurur mu?
Gel, yarama pansuman yap yoksa bu kan durur mu?
Sen, gökkuşağının yedi rengi yüzüne aldanıpta
Bu gece gel diyerek göğsüme sen sapladım bak
Acısı var bilirim beraber olmanında
Oksijen doluyum nefes al ormanında
Yüreğim sende dahil tüm sellere bilendi ya
Onca yıl kabullenip bir tek sana direndi yar
Bundan ötesi yok yeniden olduklarım vız gelir
Zaten kalbim hain ve keskin bir dağa güvendi ya