ruhumun ikiziymiş
bu tuttuğum ellerinin iziymiş
ecel gibi çağırıyor kabuslar beni
gittiği gün içinmiş
ne güzeldi kokun üzerime sinmiş
alev almış içim yana yana dinmiş
düşkünlüğüm deli gözlerine
azabım inci gibi dizilmiş
ölümle yaşam arasında bir çizgideyim
onca lafın arasında küfür gibiyim
sanırım bitti barışamayız
bundan sonra
koca yılın anısı bir anda nasıl sileyim
yine yakama yapışır mı mesafelerin
canımı kimseler acıtamazdı
senden başka