Жанары оттай жанып,журегімді шоқтай қарып
Сұлуларды көргенімде жаным тағы таппай қалып
На на ней, жүректін әсем әніндей,
Еліккең бірден мені гул майысып жургендері
Қоңыраудай сылдыр ағып еркелікпен күлгендері
На на ней, ал бикештер оттай болып
Қол тигізбес шоқтай болып жанады — ей
Байланып көздеріне онын жарқылдаған жаздын жанынай
Алатаудың аппақ қарындай ай ай ай
Айналдым ақ жузіннен оның жадыратқан жастыкқ шағындай,
Ақ жайықтын атқан таңындай ай ай ай